Domena Internetowa Słupsk - Tanio i Profesjonalnie

- | - Domena - DNS - DDNS DNSSEC - Lista domen najwyższego poziomu - Domeny poziomy - Strona internetowa - IP Adres Protokół internetowy - Internet Intranet Ekstranet - Sieci komputerowe - Dostawca usług internetowych - Poczta E-mail - | -
- | - Subdomena - Sklep Internetowy - Serwer - Drzewo - Mnemonik - HTTP HTTPS S-HTTP - Model TCP/IP - DHCP - ARPANET ALOHAnet SIPRNet - BITNET - IETF - Zatruwanie DNS - ISOC - Historia Internetu - Netykieta - | -

Słupsk / Domeny On-line / Serwer Serwer WWW Windows Server 2008 Apache HTTP BIND OpenDNS Dnsmasq Google Public DNS Comodo Secure DNS

Serwer to program świadczący usługi na rzecz innych programów, zazwyczaj korzystających z innych komputerów połączonych w sieć.

Serwerem nazywa się często komputer świadczący takie usługi, sprowadzające się zazwyczaj do udostępniania pewnych zasobów innym komputerom lub pośredniczący w przekazywaniu danych między komputerami.
Serwerem nazywa się też systemy oprogramowania biorące udział w udostępnianiu zasobów. Przykładami udostępnianych zasobów są pliki, bazy danych, łącza internetowe, a także urządzeń peryferyjnych jak drukarki i skanery.
Serwerem może być zwykły komputer, jednak w celu pełnego wykorzystania możliwości, jakie daje oprogramowanie serwerowe, powinna to być maszyna przeznaczona do tej roli. Maszyny takie są przystosowane do pracy ciągłej, wyposaża się je w duże i szybkie dyski twarde, głównie SCSI, dużą ilość pamięci RAM najczęściej z ECC oraz wydajne procesory serwerowe. Często serwerowe płyty główne mogą obsłużyć 2, 4 lub więcej procesorów.
Serwer musi być maszyną niezawodną, w tym celu często posiada 2 lub więcej wbudowanych zasilaczy typu hot-plug i awaryjne zasilanie, a pomieszczenie, w którym stoi powinno posiadać odpowiednią wentylację lub klimatyzację. Dodatkowo niezawodność podnosi zastosowanie układu kontroli poprawnej pracy, tzw. watchdog, którego zadaniem jest przeprowadzenie restartu serwera w razie "zapętlenia się" programu.
Serwer jest zazwyczaj podłączony do Internetu szybkim łączem, które dzięki oprogramowaniu maskarady (NAT) potrafi dzielić pomiędzy aktualnie chcących korzystać z zasobów internetu użytkowników, których nazywa się klientami.
Serwer niepodłączony do internetu, na przykład w sieci lokalnej może zarządzać współdzieleniem zasobów na poszczególnych komputerach (na przykład zainstalowanymi programami, danymi czy też urządzeniami peryferyjnymi).
Serwery najczęściej pracują pod kontrolą systemów operacyjnych takich jak: FreeBSD, GNU/Linux, Solaris, HP-UX, AIX, OS X, Microsoft Windows Server 2008, lub 2012,
Wśród wielu usług realizowanych przez serwery w internecie są między innymi: obsługa stron WWW, poczty elektronicznej, przesyłanie plików (np. FTP), komunikacja online czy strumieniowa transmisja audio i wideo oraz wiele innych. Przykładowo jeśli ma to być serwer WWW, wykorzystuje się najczęściej oprogramowanie Apache.

Serwer WWW to program działający na serwerze internetowym, obsługujący żądania protokołu komunikacyjnego HTTP.

Z serwerem WWW łączy się, poprzez sieć komputerową, przeglądarka internetowa, będąca jego klientem, aby pobrać wskazaną stronę WWW.
Serwer WWW może też korzystać z usług innego, równolegle działającego oprogramowania, np. MySQL i PHP, udostępniając wynikowe, dynamicznie utworzone strony WWW, wzbogacone danymi z bazy danych.

Windows Server 2008 to serwerowy system operacyjny opracowywany przez firmę Microsoft.

Do 15 maja 2007 był znany jedynie pod nazwą kodową Windows Server "Longhorn". Jest on następcą systemu Windows Server 2003 i został oparty na tym samym jądrze co system Windows Vista SP1. Premiera odbyła się 27 lutego 2008 o godzinie 18:00.
Windows Server 2008 jest ostatnim systemem serwerowym wydanym w wersji 32-bitowej. Kolejne wersje (począwszy od Windows Server 2008 R2) są tylko 64-bitowe.
Windows Server 2008 przyniósł kilka znaczących nowości, z których prawdopodobnie najciekawszą jest tryb instalacji Core, w którym nie jest instalowany graficzny menedżer powłoki explorer.exe ani inne programy posiadające GUI z wyjątkiem notatnika, edytora rejestru i menedżera zadań. Zarządzanie odbywa się przez wiersz poleceń cmd.exe albo Power Shell lub zdalnie przez połączenie z użyciem Microsoft Management Console.
Oprócz tego Windows Server 2008 przyniósł:
- serwer Internet Information Services w wersji 7, podobnie jak Windows Vista
- ulepszony model łatek, niewymagający restartów systemu
- przyspieszoną instalację z użyciem Windows Imaging Format, podobnie jak Windows Vista
- nowe narzędzia do zarządzania, zorientowane na role wykonywane przez serwer
- znacznie usprawnione usługi terminalowe (obsługa RDP w wersji 6.0) z możliwością uruchamiania tylko jednej aplikacji, zamiast całego pulpitu
- SharePoint Services 3.0
- Server Message Block 2.0, podobnie jak Windows Vista
- znaczne zmniejszenie jądra systemu – wiele dotychczasowych jego funkcjonalności, m.in. menedżer okien, zostało przeniesione do usług

Apache HTTP Server otwarty serwer HTTP dostępny dla wielu systemów operacyjnych (m.in. UNIX, GNU/Linux, BSD, OS X, Microsoft Windows).

Apache jest najszerzej stosowanym serwerem HTTP w Internecie. W sierpniu 2015 jego udział wśród serwerów wynosił ponad 37%. W połączeniu z interpreterem języka skryptowego PHP i bazą danych MySQL, Apache stanowi jedno z najczęściej spotykanych środowisk w firmach oferujących miejsce na serwerach sieciowych.
Cechy serwera i obsługiwane moduły:
- wielowątkowość
- skalowalność
- bezpieczeństwo
- Kontrola dostępu/uwierzytelnianie: mod_authz_host
- CGI
- Proxy typu HTTP, Apache JServe Protocol, FTP, CONNECT: mod_proxy*
- SSI: mod_include
- Content-Negotation: mod_negotation
- Moduł URL-Rewriting: mod_rewrite
- SSL: mod_ssl
- możliwość osadzania interpreterów języków skryptowych, np. mod perl, mod_php czy mod_python
Serwer Apache wywodzi się z kodu serwera HTTP napisanego przez Roba McCoola, pracownika NCSA
- kwiecień 1995 – wersja 0.6.2 pierwsza oficjalna wersja serwera HTTP Apache
- sierpień 1995 – wersja 0.8.8 dodanie standardowego API i modularyzacja kodu
- grudzień 1995 – wersja 1.0 ulepszenie modułów serwera, napisanie dokumentacji, przeniesienie serwera na wiele różnych platform syste
Najnowsze wersje serwera Apache posiadają interfejs graficzny GUI. Program Apache parsuje plik konfiguracyjny httpd.conf (oraz inne zdefiniowane przez użytkownika, bądź sam program).
Serwer Apache nie jest wolny od luk stwarzających potencjalne zagrożenie. Dotyczy to szczególnie ataków typu DoS.

BIND (Berkeley Internet Name Domain, poprzednio: Berkeley Internet Name Daemon) – popularny serwer (demon) DNS.

Został stworzony przez Paula Vixie w roku 1988 podczas jego pracy w DEC. BIND jest jednym z najpopularniejszych serwerów DNS wykorzystywanym w systemach Linux i Unix. BIND stanowi ważny składnik zapewniający poprawne działanie systemu nazw w Internecie. Wielu użytkowników globalnej sieci bezwiednie korzysta z serwera BIND, kiedy ich przeglądarka WWW odpytuje go o adres IP komputera udostępniającego interesującą ich stronę internetową.

Historia
Przestarzała już w 2001[2] wersja BIND 9 została napisana w 2000, aby rozwiązać część problemów poprzednich wydań tego programu. Zapewniono obsługę rozszerzeń bezpieczeństwa (ang. DNS Security Extensions), dodano obsługę rekordów TSIG (uwierzytelnianie kryptograficzne), powiadomień DNS, nsupdate (ułatwiona aktualizacja rekordów DNS), IPv6, czyszczenie rekordów rndc (ang. rndc flush), widoków, pracy wieloprocesorowej oraz poprawiono poziom przenośności kodu między różnymi platformami.
BIND był rozwijany od wczesnych lat 80. XX wieku w ramach projektów DARPA. W połowie dekady pracę nad serwerem przejęła korporacja DEC. Jednym z jej pracowników biorących udział w projektowaniu BIND-a był Paul Vixie, który kontynuował swoją pracę po opuszczeniu tej firmy. Potem stał się jednym z założycieli ISC (ang. Internet Software Consortium), organizacji zarządzającej standardami Internetu, która przejęła prace nad dalszym rozwojem BIND-a. BIND 9 powstał podczas realizacji kilku komercyjnych oraz wojskowych projektów. Firmy wykorzystujące Uniksa chciały zapewnić, aby BIND był ciągle konkurencyjny względem serwerów DNS sprzedawanych przez Microsoft. Rozwój protokołu DNSSEC był wspierany przez wojsko USA, które chciało zwiększyć bezpieczeństwo systemu nazw.
BIND powstał w czasach, kiedy z Internetu korzystali wyłącznie naukowcy i nikomu nie śniło się, że w sieci mogą znaleźć się miliony ludzi. Bezpieczeństwo zostało zaniedbane podobnie jak w aplikacji sendmail czy serwerach FTP. Kiedy okazało się, że cyberprzestępcy wykorzystują luki w BIND-ie do ataków, to konieczne stało się ciągłe poprawianie serwera. Wersje od BIND 4 do BIND 8 zawierały w sobie szereg błędów, które mogli wykorzystać komputerowi włamywacze. BIND 9 powstał od zera, aby skończyć z tymi problemami. Jednak duży zasób dostępnych funkcji może stać się problemem dla wielu administratorów niebędących w stanie poprawnie go skonfigurować, co może zagrozić bezpieczeństwu sieci.

OpenDNS – darmowe serwery DNS.

Dzięki dużej bazie adresów umożliwia szybsze wczytywanie stron oraz zabezpiecza przed phishingiem. Dodatkowo umożliwia zablokowanie dostępu np. do stron pornograficznych lub z przemocą. Korzysta z filtra treści oraz czarnej listy (ang. blacklist).
Według stanu ze stycznia 2011 roku, serwery OpenDNS obsługiwały 1% globalnego ruchu sieciowego. 27 sierpnia 2015 OpenDNS przejęty został przez Cisco Systems.
Adresy serwerów DNS
IPv4
Normalne
208.67.222.222
208.67.220.220
208.67.222.220
208.67.220.222
FamilyShield
208.67.222.123
208.67.220.123
IPv6
2620:0:ccc::2
2620:0:ccd::2

Dnsmasq – serwer DHCP oraz DNS (tylko przekazywania zapytań i pamięci podręcznej) o niewygórowanych wymaganiach i dokładnie skrojonej funkcjonalności.

Zastosowanie ma przede wszystkim w małych sieciach domowych na routerze dzielącym łącze internetowe (NAT). Tworzony jest przez Simona Kelley'ego i udostępniany na licencji GPL w wersji 2 lub 3.
Dostępne są wersje dla Linuksa, BSD, OS X i Solarisa. Może być również używany w systemach wbudowanych poprzez linkowanie z uClibc, możliwość ograniczenia liczby zapisów na dysk/pamięć flash czy poprawnej pracy z maszynami pozbawionymi RTC. Dnsmasq obsługuje statyczne i dynamiczne przydzielanie adresów DHCP (a także konfigurację mieszaną) oraz protokoły BOOTP i TFTP. Może poszczególnym hostom lub grupom maszyn przekazywać różne opcje konfiguracyjne DHCP.
Potrafi utworzyć lokalną domenę dla swoich klientów, serwować wewnątrz niej rekordy MX, a nazwy maszyn czerpać z plików konfiguracyjnych lub nazw dostarczonych przez klientów w pakietach DHCP. Może przechowywać wyniki zapytań DNS w pamięci podręcznej. Sam w sobie nie może jednak służyć do utworzenia i zarządzania domeną w internecie – jest serwerem forwardującym. Obsługuje IPv6.

Google Public DNS – darmowe serwery DNS udostępniane przez firmę Google.

Głównymi cechami tej usługi jest skrócenie czasu potrzebnego na wczytywanie stron internetowych poprzez prefetching rekordów DNS oraz łatwe w zapamiętaniu adresy.
Wprowadzono również zabezpieczenia mające na celu przeciwdziałać spoofingowi oraz atakom DDoS poprzez m.in. losowanie portów źródłowych czy dodawanie przypadkowych etykiet do wyszukiwanych treści[1]. Nie uchroniło to systemu przed (krótkotrwałymi) przejęciami, np. na obszarze Brazylii i Wenezueli.
Po pojawiających się obawach o prywatność użytkowników[3] Google zapewnia, iż nie udostępniło własnych serwerów w celu zbierania danych o użytkownikach, w sposób pozwalający na ich identyfikację. Oświadczył, że będzie zbierał jedynie te informacje, które będą niezbędne do należytego działania usługi.
Adresy serwerów DNS
IPv4
8.8.8.8
8.8.4.4
IPv6
2001:4860:4860::8888
2001:4860:4860::8844

Comodo Secure DNS – publiczne serwery DNS udostępniane przez firmę Comodo.

Stawia na większe bezpieczeństwo podczas korzystania z internetu poprzez użycie filtra treści. Wprowadzono również zabezpieczenia przed atakami typu Zatruwanie DNS. Serwery oferują także ochronę przed szkodliwym oprogramowaniem oraz botnetami.
Comodo w ramach własnych serwerów prowadzi aktualizowaną w czasie rzeczywistym czarną listę szkodliwych stron internetowych. Komputery potrzebne na rzecz usługi, w celu zapewnienia stabilności zlokalizowane są w 15 różnych serwerowniach, tak aby w razie awarii jednego, użytkownik był automatycznie przełączany na któryś z pozostałych serwerów. Pozwala to też, by dana osoba łączyła się z najbliższą mu serwerownią, w celu szybszego działania sieci.
Usługa ta wywołała początkowo kontrowersje z powodu automatycznego konfigurowania ustawień sieci w przypadku kiedy osoba instalująca oprogramowanie Comodo, nie odznaczyła tej funkcji podczas instalacji, przez co część użytkowników produktów tej firmy, aktywowała usługę nieświadomie.
Adresy serwerów DNS
8.26.56.26
8.20.247.20

HOSTING.SLUPSK.EDU.PL

- | - NASK - LABORATORIA BIOMETRII NASK - SAFER INTERNET - CERT POLSKA - TASK - ICM - SCI.PL - CHEM.PL - CYFRONET AGH - ISOC POLSKA - KRAJOWY REJESTR DOMEN - | -
- | - ICANN - IANA - INTERNET SOCIETY - WEBBY AWARD - WHO IS - VIRUS TOTAL - | -